8 7 11

Al doende
In een vlaag van huishoudelijkheid had de man per ongeluk besloten de prullenbakken in de kamers van zijn jongens vandaag ook maar eens te legen. Waarbij hij in die van zijn jongste zoon dus een zestal gesmeerde en belegde boterhammen, een tomaat en een appel aantrof. De onaangeraakte inhoud van zeker drie verantwoorde tussendemiddagse broodtrommels. Hij begreep nu wel de honger waarmee zijn zoon de laatste tijd opeens thuiskwam uit school, en die hij eerst, onterecht dus, aan een groeispurt had toegeschreven.
Maar goed.
Al moest hij stiekem ook wel een klein beetje lachen om het beeld van zijn jongen die met zijn tas de trap op sloop, om zich boven in het grootste geheim van zijn volle broodtrommel te ontdoen, die hem anders zeker op vermoeiend gemopper en gezeur zou komen te staan, de man besloot toch zijn opvoedende taak serieus te nemen en confronteerde zijn jongen met zijn vondst.
Gelaten, en met keurig deemoedig gebogen hoofd hoorde hij het geduldig aan, het hele verhaal. Over gezondheid en energie, en goed en regelmatig eten, en niet voor niets een lunch mee naar school. De kindertjes in de derde wereld. En opa die de oorlog nog had meegemaakt.
Dat hij het nooit meer zou doen, was uiteraard de slotzin waarmee hij aangaf zijn lesje nu wel geleerd te hebben. Al vreesde de man dat hij vooral geleerd had dat hij dit voortaan slimmer aan moest pakken.