vandagtotdag
maart 2002

zondag 31
Tips voor doe-het-zelvers, deel 25
Tip 52
Buiten is het prachtig weer, het is weekend, pasen en lente en niet zo'n beetje ook. Vanachter uw bestofte raam, vanaf u trappetje, van tussen uw oordoppen uit, van boven uw boormachine ziet u uw buren, uw overburen, uw buurtbewoners op straat. Ze maken een praatje, drentelen rond, zitten in de zon, met blote armen en blote benen, ze spelen met elkaars kinderen, flirten met elkaars vrouwen, werken wat in de tuin, beetje snoeien, beetje sproeien, wijntje bij de lunch. Ze vieren het voorjaar. Zonder u. Want u zou dit weekend klussen en dat doet u dan ook. Heel goed! En bedenk dan ook dat het koortsachtig bouwen van een nest, zoals u dat vandaag en morgen en voorlopig aan het doen bent, veel meer binnen de voorjaarsgedachte past dan al dat vertoon van vrije tijd. Het helpt u zeer waarschijnlijk niet het idee dat u iets helemaal fout doet kwijt te raken, maar het is misschien wel beter dat u het toch probeert.

vrijdag 29
Tips voor doe-het-zelvers, deel 24
Tip 51
Het grote voordeel van het doe-het-zelven is natuurlijk dat u alles zelf doet, het woord zegt het al, nietwaar? Want het liefste doet u alles zelf. Op uw manier, in uw tempo, naar uw maatstaven. Liever in elk geval dan een werkman over de vloer te halen, loodgieter, schilder, stucadoor, met wie u zich meestal niet zo erg kunt verstaan. Bij wiens ruwe, ongepolijste en zo mannelijke verschijning u zich altijd wat ongemakkelijk voelt, onmannelijk, uit de toon en uit de hoogte. Bij wie u altijd bang bent iets verkeerds te zeggen. Iets met rare te moeilijke woorden of niet te begrijpen grapjes, wat u ook inderdaad meestal doet. Bij wiens liefdeloos, hardvochtig gekleun in en aan uw huis u meestal denkt dat u het zelf waarschijnlijk, zeker, een heel stuk netter zou doen, langzamer maar netter, waar u niets van durft te zeggen, al betaalt u zich bont en blauw. Dus, als u dan weer eens zo'n gênante vertoning achter de rug heeft, op de puinstort bijvoorbeeld, waar u voor de voorzichtigheid maar wat aan de hoge kant gaat zitten met uw schatting van kilo's puin, en waar u zich dan nog bijna zonder verzet laat intimideren tot het betalen van een hogere schatting van de be-overalde, besnorde en gepiercete echte mannen van de stort die niet de moeite hebben genomen om even bij u achter in de auto te kijken maar die u voor de lieve vrede nog wel joviaal bedenkt met een fooi, weest u dan maar blij dat u het weer even achter de rug heeft. Dat u weer lekker zelf aan het werk kunt. En dan stelt u dat telefoontje aan de loodgieter, die uw badkamer moet aan komen sluiten, gewoon nog een weekje uit.

donderdag 28
De huismanblues
Ik werd vanmorgen wakker
met twee peuters in mijn bed,
nog vroeger dan mijn vrouw
gister de wekker had gezet,
ik vluchtte voor de poeplucht
en de herrie aan mijn kop
naar de keuken
voor een kop koffie
maar de koffie was net op.
Oh nee hè? Nou, dat wordt wat!
Dat belooft al niet veel goeds!
Dat wordt weer een dag om op te schieten!
Dat wordt weer de huismanblues.

Ik loop de hele dag te sloven..
er is niemand die het merkt.
En als ik doodmoe in mijn bed val,
ben ik nog niet uitgewerkt
want vijf minuten nadat ik
de afwas heb gedaan
zie ik de eerste vuile bordjes
alweer op het aanrecht staan!
Want zo gaat het hoor, geloof me,
bah, ik word niet goed!
Het is een baan om op te schieten!
Vooral met de huismanblues.

Ik kom soms wekenlang niet verder
dan het einde van de straat.
Dagen gaan er voorbij
zonder dat ik met iemand praat.
Geen hond die naar me luistert
als ik zelf een keer wat zeg
en bij elke stap die ik zet
staat er een peuter in de weg!
Ga toch opzij kind, godallemachtig!
En kijk nou wat je doet!
Ik heb een humeur om op te schieten!
Ik heb de huismanblues.

woensdag 27
Interne ergernis
Soms wenste de man wel eens dat hij iemand was die zijn zaakjes goed voor elkaar had. Het gekke was alleen dat hij zijn zaakjes helemaal niet zo slecht voor elkaar had. Maar dat was het nou juist, dacht de man.

dinsdag 26
Dagtaak
Hoe druk je je kunt maken om je jongens een beetje rustig te houden. Papa dacht vanmiddag bijvoorbeeld: ik laat ze een beetje verven, dan zijn ze lekker bezig. Verantwoord. Creatief. Kan ik mooi even strijken. In de tijd die papa dan nodig heeft om tussen het bemiddelen, het prijzen, het sussen, het ingrijpen en het stimuleren door slechts twee overhemden te strijken, zijn zijn jongens al weer lang en breed klaar met hun creaties, zitten ze tot ver over de ellebogen onder de vingerverf en heeft papa de tijd waarin hij de rest van zijn overhemden had kunnen strijken en eigenlijk ook aan het eten had moeten beginnen hard nodig om zijn jongens tot ver over de ellebogen schoon te maken, nieuwe kleren aan te doen, aanrecht en keukenkastjes waar ze toch niet af konden blijven af te nemen, tafels, kinderstoelen en vloer te ontverven en kwastjes en verfpotjes schoon te maken. En als papa de tekeningen weglegt om te drogen, raakt hij met de natte kant één van zijn overhemden. Een gestreken, vanzelfsprekend. Het huishouden met kinderen in een notendop. Maar wel ten voeten uit.

maandag 25
Tips voor doe-het-zelvers, deel 23
Tip 50
Nu u met uw wel erg doortastende actie van jongstleden uw verbouwing een zó centrale plaats in uw huiselijk leven heeft gegeven dat u er letterlijk en figuurlijk niet meer omheen kunt, moet u niet vergeten dat uw huiselijk leven ondanks dat gewoon dóórgaat. Door móet gaan ook, al is het in de helft van de ruimte die u gewend was. Probeer te voorkomen dat uw eerdere onvrede over het gebrek aan energie waarmee u uw verbouwing tegemoet trad vervangen wordt door frustratie over het gebrek aan mogelijkheden om uw plotselinge energie-overschot te benutten. Laten we het kortom wél gezellig houden.

zondag 24
Tips voor doe-het-zelvers, deel 22
Tip 49
Nu u één kamer van uw vierkamerwoning geheel en al ontruimd heeft, alle kasten en kastjes, bureau, bed, stoelen en krukken, planten, dozen, koffers, tassen, schoenen, spullen,  spullen en nog meer spullen verspreid over de rest van uw huis, wat eigenlijk niet kan maar uiteindelijk toch lukte,  als startschot voor de grote finale, zodat u nu avond aan onvermoeibare avond, het ene energieke weekend na het andere, met die leeggemaakte kamer als werkplaats en uitvalsbasis en de rest van uw tot het laatste hoekje volgepropte en zo goed als onbegaanbaar geworden huis als stok achter de deur in één wilskrachtige, werklustige, trefzekere beweging uw hele verbouwing tot in de puntjes af kunt werken en achter u kunt laten, moet u er wel zorg voor dragen zélf een toonbeeld van optimistische daadkracht te blijven, om uw moedeloos, ja hier en daar zelfs radeloos om zich heen kijkend gezin een hart onder de riem te steken en het vertrouwen te geven dat het een zeer tijdelijk en eigenlijk helemaal niet eens zo erg groot ongemak betreft. Blijft u dat dus vooral zelf ook geloven. Anders lukt het nooit.

vrijdag 22
Tips voor doe-het-zelvers, deel 21
Tip 47
Het is niet verstandig, wanneer u 's avonds in het donker naar huis fietst, het huis dat u aan het verbouwen bent, al twee jaar lang, met stukjes en beetjes tegelijk omdat u er ook in moet wonen, tussen de afgekloven muren, de grondgeverfde deuren, de half-afgebrande posten,  half-afgemaakte kasten, gipsplaten, gereedschap en hout, op tijdelijke kleedjes, op couponnetjes zeil voor zolang en op de kale planken, het is niet verstandig tijdens dat ritje blikken door de verlichte vensters langs uw route door de betere wijken te werpen. Blikken op afgeronde interieurs. Waar niks meer hoeft te gebeuren, waar alles al is gedaan. Met schilderijen aan de muur en lampen aan het plafond en waar alles staat en ligt en hangt zoals het hoort. Want dat worden al snel verlekkerde blikken, jaloerse blikken, verbitterde blikken en dat moet u niet hebben. Ontevredenheid maakt niet gelukkig en u moet wel van uw huis blijven houden. Anders komt het nooit af.
Tip 48
Aan de andere kant is het misschien zo gek nog niet, dat verlekkerde interieur-voyeurisme. U ziet uw medemens zitten, in zijn gepolijste salon, zijn afgewerkte serre, zijn zitkamer tot in de puntjes, ontspannen op zijn lauweren en u denkt: dat wil ik ook! Die lauweren. U raapt uw moed bij elkaar en begint aan de grote finale. Op naar het grote nietsdoen in een huis dat helemaal klaar is, tot in de kleinste details. U moet vaker door de schemer misschien.

donderdag 21
Kwalitijd
De man moest niet zo zeiken, vond hijzelf, maar gewoon maar iets gaan doen. Altijd hetzelfde gedonder met dat ochtendje thuis alleen. Een groot deel van de tijd verspilde de man aan het niet kunnen beslissen wat hij ermee zou gaan doen. Twijfelend en dubbend tussen talloze mogelijkheden. Aarzelend aan iets beginnen en tegelijk iets anders willen. Eigenlijk iets anders moeten. En het restje tijd dat daarvan overbleef vond hij dan niet meer de moeite. Een flinke schop onder zijn hol moest hij hebben, de man. Maar daar kwam hij ook nooit aan toe.

woensdag 20
In de wei
Daar zitten ze dan, papa's jongens, waar papa wel eens op moppert, dat ze zo'n herrie maken. Dat ze niet zo moeten rennen in de gang, en door het hele huis, niet aan elkaar moeten trekken en duwen en nou eens iets moeten gaan dóen! De oudste met twee schaapjes, moeder schaap en kindje schaap, de jongste met een koe. Daar lopen ze door de wei, de schaapjes en de koe. Ze huppelen en springen. En ze praten met elkaar. Wat ga jij doen? vraagt de koe, met de stoere, zware stem die papa's jongste wel gebruikt wanneer hij werkman is. Wij gaan gras eten, roepen de schaapjes hoog en ze duiken meteen voorover, met hun neuzen in het kleed. Ja, lekker hè? zegt de koe weer, ik ga óók gras eten. Want de koe doet alles óók. En zo kabbelt en babbelt en graast dat nog een hele tijd vreedzaam door. Papa vouwt ondertussen de was en doet net of hij niks hoort en ziet. Maar je kunt hem horen spinnen. En papa is weer eens heel erg blij dat hij nooit naar kantoor hoeft.

dinsdag 19
Stop de hond!
Ja hoor, het is weer zover. Met een uitstekend humeurtje gaat papa de straat op, met zijn jongens, die al ruim een uur met uitstekende humeurtjes en met elkaar aan het spelen zijn geweest, ramen zemend op het balkon, in een uitstekend weertje. Fluitend en zingend en babbelend op en neer naar de bakker, de supermarkt, bosje tulpen nog erbij, doe maar twee, het kan niet op. Het lijkt een perfecte dag te gaan worden. Alle tijd en aanleiding dus ook voor een favoriet spelletje in de buurt: stokjes, blaadjes en katjes als bootjes in het water gooien, op de brug, over de leuning, snelstromend water dus hartstikke leuk. Totdat de oudste roept: pap, ik heb poep aan m'n hand! Gadverdamme!! Wat is dat toch? Ik kan maar niet snappen dat dat blijkbaar normaal is. Nergens kun je je kinderen onbekommerd laten spelen want overal lopen keurige mensen met uitgestreken smoelen hun honden uit te laten, zonder op of om te kijken. Overal ligt stront. En iedereen stapt er maar overheen en langs, en iedereen vindt het normaal. Ik niet! Vanaf vandaag krijgt iedere hond die ik tegenkom een rotschop onder zijn staart. En zijn baasje ook. Smeerkezen! Einde uitstekend humeurtje.

maandag 18
Tips voor doe-het-zelvers, deel 20
Tip 46
Perfectionisme is een goede eigenschap. In sommige gevallen. In veel gevallen. Goed, goed, goed, in de meeste gevallen misschien wel. Bedenk echter dat perfectionisme ook een erfelijke afwijking is. Die met u op de loop gaat. Die u dingen laat doen waarvan u zelf eigenlijk ook vindt dat het misschien wel een tikkeltje overdreven is. Zoniet geheel overbodig. Bedenk dit bijvoorbeeld wanneer u op het punt staat muren en plafond van uw toilet, uw toilet!, voor de derde keer opnieuw af te smeren omdat het u nog altijd niet glad genoeg is. Niet perfect. Niet zo perfect als u het nooit zal krijgen. Houdt u uzelf tegen. Dwing uzelf genoegen te nemen met het bereikte resultaat. U bent het zelf niet die het nog beter wil. Het is goed zo. Het is prachtig. Het is perfect genoeg. Heus, geloof uzelf nou maar.

vrijdag 15
Broehaha!
Het zijn echte jongens, mijn jongens. Altijd in de weer met stokken en stenen en ballen. Rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. In de plassen stampen en ik was de boer en jij was de werkman. Broehaha! En tsjak! En pats! En de leukste grap is: Jij bent pies! Altijd maar weer de dikste pret. Ach ja. Vanmiddag haalde ik de jongste uit bed, nog helemaal warm en half in slaap. Met wazige, schele lodder-ogen was papa het eerste dat hij weer zag, zo'n beetje. En met nog onwillige lippen kwam het hoge woord er alweer uit: Jij bent pies! Met een knuffel erbij. Ja jongen, papa vindt jou ook heel pies hoor.

donderdag 14
Handig
Zouden zij, die onze huishoudelijke apparaten en gereedschappen ontwerpen, die bedenken wat wij daar allemaal handig mee kunnen en hoe, zouden die mannen, wat dat zijn het natuurlijk, zouden die die spullen nou zelf wel eens gebruiken? Het antwoord is nee, geen sprake van, nooit, dat weet ik zeker, anders zouden de spullen wel deugen. Uren kan ik schuimbekken over onafwasbare handigheden die na een tijdje te vies zijn geworden om ze nog te kunnen gebruiken. Buggies waar je als man bukkend achter zal moeten lopen als je niet wilt trippelen. Strijkijzers met zulke korte snoeren dat je het einde van de strijkplank pas haalt wanneer je in de deuropening gaat staan strijken. Stofzuigers, die niet eens over hun eigen snoer heen kunnen rijden, laat staan over de drempel, die voortdurend aan van alles blijven haken. Op en af en uit en in en weer opschroefbare wisselsystemen die na drie keer wisselen breken, kapot. Dingen die de dingen niet kunnen waarvoor ze zijn uitgevonden. Vandaag kocht ik een handige ramenwisser, voor de moeilijke raampjes bovenlinksachter, waar je alleen maar bijna bij kan als je net iets te ver uit het raam in de koude wind gaat hangen. Dat het een handig ding was, dat zag ik meteen want er zaten veel draaiknopjes en klemsystemen aan dus dat kon niet missen. Aan de ene kant een spons, aan de andere een wisser. De steel kon, draaien en klemmen, langer uitgeschoven worden en het spons-en-wis-gedeelte kon, draaien, zwenken en klemmen, naar twee kanten in een hoek gezet worden, voor optimale resultaten bij zowel sponzen als wissen. De spons kon worden uitgenomen, zodat hij los in de emmer kon worden schoongespoeld en uitgeknepen zonder dat gehannes met die lange stok en dat ding dat dan niet in de emmer past. Reuze handig allemaal. €17,02. Bij het zemen blijkt dan dat het hendeltje waarmee je de uitneembare spons, trekken en klemmen, los en vast kan maken precies zo geplaatst is dat het de sponning van het raam dat je boven je macht aan het zemen bent raakt en aldus ontgrendelt. Weet dat hendeltje veel. Kun je na iedere een beetje onhandige beweging beneden bij de onderbuurvrouw in de tuin je spons uit de aarde op gaan rapen. Gelukkig kan hij dan wel los zonder stok in de emmer, om hem weer uit te spoelen, want dat is dan wel nodig.

woensdag 13
Tips voor doe-het-zelvers, deel 19
Tip 43
Probeer uw verbouwing steeds in beweging te houden. Denk niet te snel dat een half dagje, een middagje maar, die paar uurtjes, die vloek en een zucht de moeite niet zijn om nog ergens aan te beginnen. Bedenk eerder dat u het daar juist van moet hebben. Wanneer u uitgebreid gaat zitten wachten op lange, aaneengesloten periodes van weken of maanden waarin u ongestoord door vrouw en kind van dag tot dag van vroeg tot laat fluitend aan het werk kunt, met altijd wat leuks op de radio en het zonnetje op de ramen, verse jus bij de lunch, kunt u beter de kaboutertjes bestellen want dat gaat sneller. En kaboutertjes bestaan niet eens.
Tip 44
Merk bovendien op dat, wanneer u zich wél bij kop en kont pakt, een middagje, voor een paar korte uurtjes maar, een halve vloek en een zucht, u zich vermannend in overall hijst en aan het eind van de dag voor het eerst in weken weer eens wat gedaan heeft, naast uw huishoudelijke plannen en plichten, uw zorgende rol in huis, u zich meteen een hele piet voelt. Probeer dat gevoel ook vast te houden, het is een prettig gevoel en u heeft het tenslotte verdiend. Laat het dus niet overschaduwen door kleinzielig gekift over de afwas die na het eten weer eens voor u blijft staan. Bent u nou een huisman? Bent u nou een hele piet?
Tip 45
Probeer bij het klussen gebruik te maken van uw ervaring als huisman. Zo hoeft u bij het aansmeren van muurtjes en plafonnetje van bijvoorbeeld uw toilet, uw kleinste kamertje, geen last te hebben van het gebrek aan bewegingsvrijheid. Het hoeft u niet te ergeren dat het trappetje er niet in past, dat u daar ook bijna niet op komt of af, met uw emmertje witte stucprut, uw plekspaan en plamuurmes, omdat uw voeten steeds klem komen te zitten tussen het trappetje en de muur en u telkens bijna een doodsmak maakt, met trappetje en al. En het emmertje witte stucprut. U hoeft ook niet verstoord te raken, of ontstemd, laat staan agressief, van het feit dat u geen stap kunt verzetten, geen beweging kunt maken, uw kont niet kunt keren zonder ergens in te stappen, iets om of aan te stoten, ergens over te struikelen, ergens langs te schuren of aan te blijven haken, iets te beschadigen, u te bezeren. U kunt dat rustig verdragen, u bent dat al gewend. Het verschilt immers niet veel van de ramen proberen te zemen in de kinderkamer, waar de twee bedjes maar net in passen, met twee peuters om uw benen, die u willen helpen, met hun bezem en bravoure en altijd precies gaan staan waar u ook even moet wezen. Of hun fiets staat daar juist geparkeerd. En één heeft er iets in zijn luier. En de ander doet zich pijn. Gaat daar de telefoon?

dinsdag 12
Ik heb het weer
En daar is de lente. De boompjes op het balkon staan al een tijdje veelbelovend in de knop, opengebarsten al zelfs, hier en daar, maar vandaag heb ik ze voor het eerst begieterd. Vandaag hebben voor het eerst de balkondeuren wagenwijd opengestaan om het huis te vullen met geurige, zwoele buitenlucht. Vandaag vond ik mij zelf plotseling met emmers en sopjes en doekjes in de weer. De stofzuiger, de bezem, de meubels van hun plaats, een koortsachtig schema in mijn hoofd. Ik heb geloof ik zelfs al serieuze plannen om de ramen te gaan zemen. Gedver.

maandag 11
Tips voor doe-het-zelvers, deel 18
Tip 42
U onthoudt toch hopelijk wel dat er helemaal niks vanzelf gaat. Als ú niets doet, gebéurt er ook niets, besef dat wel. Zó komt uw badkamer dus nooit af, laat staan de rest van uw huis. Wij hoeven u toch niet aan uw goede voornemen te herinneren? De kaboutertjes bestaan niet meer, dat weet u toch? U bent een weekje ziek geweest, goed, dat mag zo zijn, en iedereen heeft recht op ontspanning, dat is ook zo en het is natuurlijk hartstikke leuk, zo'n weekendje er op uit met de club, beetje zingen, beetje ouwehoeren, een avondje doorzakken tot en met diepnachtelijk keten op de slaapzaal van de jeugdherberg, toe maar, u bent zo jong als u zich voelt en gedraagt. Beseft u echter wel, wanneer u moe en versuft weer thuis komt, anderhalve dag nodig heeft om weer een beetje bij te trekken omdat u natuurlijk helemáál niet meer zo jong bent als u zich af en toe meent te moeten voelen en gedragen, dat u in gezelligheid niet kunt douchen. Hoewel, en dat moet ook maar gezegd, u er wel net zo lekker van opknapt.

vrijdag 8
Onderwerp:
Het eerste woordje wordt met luid gejuich onthaald. Bejubeld en besproken, geprezen en vol trots doorverteld. Daar is dan ook lang op gewacht want je kunt bijna niet wachten tot ze het kunnen, als ze het nog niet kunnen. Daarna krijgt nog lange tijd ieder nieuw woordje de aandacht die het verdient. Woorden woren aangeleerd, geoefend en verbeterd. Sommige woorden worden alweer afgeleerd voor ze ze goed en wel kunnen, nog net op tijd netjes, die waren er tussendoor geglipt. En nu ze het eenmaal kunnen, is het bijna niet meer voor te stellen dat het ooit anders is geweest. Onafgebroken geratel en gesnater. Geschal, geklater en geschater. Gezellig hoor, net wat u zegt. Maar soms merk je dat je al een half uur lang feilloos de goede antwoorden geeft, zonder het flauwste idee waar ze het in vredesnaam over hebben. Maar goed, dat hebben ze zelf gelukkig ook niet altijd.

donderdag 7
Nachtleven
De tijd van de onderbroken nachten ligt gelukkig achter ons. Dat je er minstens één maar vaker twee of drie keer uit moest om een slaperig jongetje te troosten, te verschonen of gerust te flessen. Of een geheel wakker jongetje weer tot slapen te bewegen. Uit te leggen dat het toch nog donker is, dat mama nog slaapt, dat iedereen slaapt. En dat papa dat ook nog wil. Dat je op het laatst ook met elkaar gaat liggen kibbelen wie er aan de beurt is, wiens nacht het eigenlijk is en wie er al wel víjf keer uitgeweest is deze week. Dat je net gaat liggen doen of je niks hoort, of je nog slaapt, in de hoop dat de ander dan maar gaat. Maar zo af en toe wordt er nog wel eens een nachtelijk beroep op papa gedaan. Echt leuk vindt papa dat niet maar ach, papa probeert zijn koude benen dan maar te compenseren met de gedachte dat het bijna nooit meer gebeurt. En als hij, langzaam wakker wordend, ergens op de achtergrond van zijn bewustzijn, zijn jongste zoon, die hem overdag nog slechts met overdreven jongensachtige geluiden en bravoure tegemoet treedt kom nou pappaatje hoort jammeren, gaat hij zelfs al bijna met plezier.

woensdag 6
Zweefduik
Ik ga dan wel, maar ben in feite natuurlijk geen haar beter dan wie dat niet doet want ik kom dat hokje net zo zwevend uit als dat ik er in ging. Geen flauw idee op wie ik nou eigenlijk gestemd heb. En waarom. Welbeschouwd nog erger dan maar helemaal niet stemmen. Ik zou me moeten schamen en dat doe ik dan ook wel, maar niet genoeg, ben ik bang. Vroeger kon je met je rode potlood iets boos of onaangepasts op je stembriefje schrijven, iets ludieks of een streep of zoiets. Dan was je stem ongeldig. Dat kan nu niet meer, met de computer. En dat is jammer, want dat was misschien nog het beste geweest.

maandag 4
Keuze
Wij willen daar ook wel blijven spelen hoor, pap, had mijn oudste zoon al mede namens zijn toch ook al niet zo onmondige broer bemiddeld. We gingen even een loonstrook wegbrengen bij de nieuwe peuterschool, die door de jongste al liefdevol geadopteerd is als míjn peuterschool. Alsof ze er dagelijks over de vloer kwamen liepen mijn jongens daar voor mij uit naar binnen. Alsof hij vorig voorjaar niet ochtendenlang met zijn koffertje op schoot om zijn vader had zitten kniezen stortte mijn oudste peuter zich in het buitenspelen met zand en huisjes en glijbaan. Zonder nog naar zijn vader om te kijken. Goed. Dan kan ik nu uit twee mogelijkheden kiezen: Ik ben inderdaad overbezorgd, zoals mij soms tussen de regels wordt ingefluisterd van doe ze nou maar gewoon op de creche! Dat is Goed Voor Ze! Die jongen is helemaal niet zo moeilijk en overgevoelig als ik altijd maar denk. Kijk maar, hij is nú al gewend. Ik heb gewoon veel te lang gewacht. Ik ben een watje. Of: Wat goed dat ik nog even gewacht heb met een nieuwe peuterschool, tegen de algemeen heersende opinie in. Nu is hij er tenminste echt aan toe en heeft hij er zelf ook plezier aan. Ik ben een goede, zorgzame en verantwoordelijke vader van stavast. Tja. Ik zou het wel weten, dus waarom vind ik dat dan toch weer moeilijk kiezen? Eigenlijk?

zondag 3
Drie bolletjes
Wat ons betreft is de lente, de zomer, het seizoen der seizoenen begonnen. De ijsbakker is weer in het land! En dat stemt mijn jongens zeer innig tevreden. Dus al is het nog wat frisjes, het zonnetje nog maar net, wij maken ons blij met een ijsje. Het eerste van het jaar.

zaterdag 2
Leve de afwas!
De hele week heeft papa zich snotterend en snuitend liggen verbijten in zijn bed, wat hij allemaal niet had kunnen doen. Aan grote en kleine klussen. In plaats van hier leeg te liggen lopen. Badkamer de wc en een kast in de gang. Maar nu het dan eindelijk een beetje op zijn eind loopt, de week bijna voorbij, is hij toch voornamelijk blij dat hij zijn eigen huishouden maandag weer terug heeft. Zijn eigen tempo. Zijn eigen gedoe.