vandagtotdag
mei 2002

vrijdag 31
Tachtig
Vandaag had de man zich door een advertentie in zijn ochtendkrant laten verleiden tot radio twee, waar ze de top tachtig van de jaren tachtig uitzonden. Lekker urenlang jeugdsentiment op de achtergrond, had de man gedacht, dat werd een lekker dagje. Joy Division, Comsat Angels, Echo & the Bunnymen. The Beat, the Selecter, the Specials. Na een half uurtje Bon Jovi en Bruce Springsteen werd het de man duidelijk dat hij zich natuurlijk vergist had. Hij zette de radio uit en snakte naar zijn elpees, die hij vanwege de verbouwing zolang had ingepakt en opgeborgen. Zijn eigen top tachtig moest nog een paar weken wachten.

donderdag 30
Sukkelen
Zelf begreep de man het ook niet helemaal, maar vandaag had hij het grootste gedeelte van de tijd dat zijn jongens bij de donderdagse oppas waren, verwilderd en verweesd naar vele onbegrijpelijke en nooit eerder geziene venstertjes op zijn computerscherm zitten staren waaruit hij alleen kon opmaken dat het ding het niet deed. En dat klopte, wat hij ook klikte en vloekte en tikte. Maar in plaats van een nieuw plan te trekken voor zijn kostbare vrije uurtjes, een lekker eind te gaan fietsen onder de opgeklaarde lucht, een uurtje extra oefenen op zijn nieuwe accordeon of desnoods maar een deur te gaan schuren en lakken, bleef de man maar klikken en tikken en vloeken. Godallemachtig, wat zonde van de tijd. En zelfs toen zijn tijd allang op was, bleef hij het nog proberen. Met zijn onwillige zoon op schoot, onder het koken en tijdens de afwas, terwijl hij zijn dochter hielp met haar huiswerk. De hemel zij geprezen dat het ding het nu weer deed want de man kennende had hij de hele nacht weer geen oog dicht gedaan ook. De sukkel.

woensdag 29
In het wild
Als papa zijn jongens weer ophaalt van de peuterschool hebben ze hem meestal niet meteen in de gaten. Leuk, vindt papa dat. Hij stuurt het er vaak wel een beetje op aan ook. Kan hij eens zien hoe ze zijn, in het wild. En of ze het naar hun zin hebben. Zo zat zijn jongste peuter maandag gezellig zandkoffie te leuten, in het houten huisje, met een peutervriendje en het hoogste woord, terwijl zijn oudste als leeuw de zandbak aan de andere kant onveilig maakte, met een al even luidruchtige tijger in zijn bezielende kielzog. Wrow. En vandaag kreeg papa bij de lunch stoere, verontwaardigde verhalen over hoe hun zandtaart was platgemaakt en omgegooid en hoe ze daar samen boos over waren geworden. En nee! hadden geroepen, allebei, ik ook en ik ook. Tafelbreed uitgemeten met dreigende blikken en fronsen en opgewonden gebaren. En papa bedacht zich maar weer eens dat het toch allemaal zo hard gaat. Tja. En dat zijn jongens zo dus steeds maar meer gaan meemaken en beleven waar papa helemaal niet meer bij is. Maar daar voelde hij zich vandaag aan de lunch niet minder papa om. Integendeel. Hij dacht dat hij eigenlijk wel een hele leuke tijd tegemoet ging.

dinsdag 28
Op de kinderboerderij
In het zonnetje op het bankje met zijn oogjes even toe, terwijl zijn jongens lekker zelfstandig in de weer waren met stokjes, nootjes, een kruiwagen, een bezem, een schep en elkaar, ving papa daarvan het volgende gesprekje op:
Hé, ben jij een boer of zo?
Jaha.
Oh. Mag ik even een ei van je lenen?
Nou.. eeh.. ja, dat mag wel.
Okay. Dank je. Pak.
Een gesprekje van niks, het is waar. Maar het klonk papa als muziek in de oren. Hele mooie muziek.

zondag 26
Vaderdag
Papa wist natuurlijk gelijk hoe laat het was, toen zijn vrouw vroeg of hij anders misschien nog even lekker wou blijven liggen en de jongens van het grote bed mee naar de keuken nam: vandaag is het Vaderdag. Bij ons thuis dan want dat hebben we vorig jaar zo afgesproken, dat we dat onverwachts doen, vaderdag en moederdag. Dat dat leuker is dan op de door wie dan eigenlijk voorgeschreven dag. Vandaar. Nou ís het over drie weken natuurlijk alweer de voor vaders voorgeschreven dag dus héél erg onverwacht kon de verrassing niet meer komen, al had papa zich eerlijk gezegd en onder protest ook wel eens een klein beetje zorgen gemaakt of hij misschien niet gewoon vergeten werd. Tja, en wie weet. Papa besloot er verder maar niet meer over na te denken en het zich lekker aan te laten leunen. Tevreden sloot hij zijn ogen nog even.

vrijdag 24
Wat een opluchting
Al twee dagen drong het 's ochtends bij het wakker worden pas na enig volhouden tot de man door dat hij deze ochtend in zijn nieuwe badkamer mocht douchen. Maar daarna had hij dan wel de hele dag een onverwoestbaar uitstekend humeur. Al twee dagen. En naar verwachting de komende maanden. Misschien wel de rest van zijn leven.

woensdag 22
De man en de schildpad
De man voelde zich de laatste dagen net een schildpad die door een wrede grappenmaker op een lopende band is gezet die net iets sneller achteruit beweegt dan hij als schildpad vooruit kan komen, met zijn huis op zijn nek. Zich schutterig en onhandig voortbewegend op zijn verkeerdomstaande poten die eigenlijk ergens anders voor zijn gemaakt doet hij zijn best, als altijd. Maar niet langer onverstoorbaar. Hij kan zich namelijk al een poosje niet aan de indruk onttrekken dat hij ondanks zijn inspanning en doorzettingsvermogen, zijn onverminderde inzet steeds verder van zijn einddoel afraakt en dat vindt de schildpad een verontrustende gewaarwording. De man was dat met de schildpad eens.

maandag 20
Tips voor doe-het-zelvers, deel 36
Tip 66
Merk op dat het u eigenlijk al niet eens meer echt verbaast dat u nu, nog geen jaar later, de peperdure maar super-elastische en overschilderbare acrylaatkit die scheuren in uw kostbare verflaag zou voorkomen door elke beweging op te vangen, volgens de verkoper, alweer uit uw paneeldeuren staat te krabben en te schuren omdat het op elke deur die u al gehad heeft loslaat. En scheuren veroorzaakt. Merk op hoe gelaten u de zeven maanden geleden nog perfect afgewerkte deur uit zijn hengsels tilt om hem opnieuw te schuren, te gronden en af te lakken. Zonder te schelden, zonder te tieren. U had het misschien al verwacht. U moet oppassen dat u niet té cynisch wordt.
Tip 67
Wanneer u de tweede deur die eigenlijk al af was op de schragen legt om hem vanwege de dus nu al weer overal gebarsten verf toch nog maar een keer opnieuw te doen, en u   bovendien ergens in uw achterhoofd al half en half speelt met de gedachte om dan ál uw deuren nog maar een keertje onder handen te nemen, ook de deuren waar het misschien nog wel meevalt, wég met die smerige oplichterskit, omdat het vooruitzicht van gebarsten verf in de helft van de deuren in uw over vijftien weken (!) geheel gereed gekomen huis nou eenmaal niet iets is waar u zich licht overheen zet, zo goed kent u zichzelf inmiddels wel, en u zichzelf natuurlijk ook goed genoeg kent om te weten dat er aan een gedachte waar u in uw achterhoofd zelfs maar half en half mee speelt al bijna geen ontsnappen meer mogelijk is, luistert u dan maar niet te goed naar het gemengd koor in uw hoofd, bekende stemmen allemaal, die u vragen of u dat nou wel zou doen, die u bezweren dat het zo toch mooi genoeg is, hartstikke mooi en zonde van de tijd en al het werk, dat het immers over een jaar toch ook weer gaat barsten, die het u afraden, u een pietje precies noemen, een overdreven perfectionist. U hoort het, maar luistert u niet. Want ergens achteraan, ergens onderop, ergens in de verte zult u uw eigen stem misschien horen.

zondag 19
Tips voor doe-het-zelvers, deel 35
Tip 65
Verbouwen en tegenslag zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, daar hebben we het al uitgebreid over gehad (zie tip 1) en daar hoeven we u ook niet meer van te overtuigen of mee te leren leven, dat gaat wel goed. In elk geval steeds beter. Toch lijkt een waarschuwing op zijn plaats. Want wat valt u op, behalve dan dat uw badkamer dus nog altijd niet is afgekomen, wanneer u nou eens alle tegenslag die u bij het klussen aan uw badkamer met vloeken of schouderophalen heeft ondervonden en ondergaan op een rijtje zou zetten? Al zou het voor uw humeur en gezondheid misschien beter zijn wanneer u dat nou maar niet weer allemaal op een rijtje zou gaan zitten zetten want inderdaad, het is meer tegenslag dan u hebben kunt. Het is meer tegenslag dan u had verwacht. Dan u had kunnen verwachten ook. Waarmee weer een nieuwe tegenslag aan het rijtje is toegevoegd. Misschien is het daarom verstandig er serieus rekening mee te gaan houden dat uw badkamer wordt bewoond door één of meer boze geesten die hun domein niet met u willen delen. Jaja, wij weten wel, u gelooft daar niet in, in die onzin, u bent daar te nuchter voor, natuurlijk, dat is ook zo, te hollands. Maar misschien kan het toch geen kwaad er vast een beetje rekening mee te houden. Al is het maar een klein beetje. Tenslotte, als u er zo stellig níet in gelooft, en het blijkt straks tóch het geval te zijn, dan heeft u pas écht een tegenvaller.

vrijdag 17
Tips voor doe-het-zelvers, deel 34
Tip 64
Goed. Als u de gedachte echt niet uit uw hoofd krijgt. Als u meent iets te ruiken, als u meent iets te horen, als u dan meent weer zonodig zeker te moeten weten dat het niet mogelijk is dat u een waterleiding kunt omleggen zonder dat een dag later het water warm én koud bij de onderbuurvrouw door het plafond druppelt, sijpelt, spuit, maakt u uw gisteren nog zo trots en opgelucht dichtgeschroefde vloertje dan maar weer open. Om voor de zekerheid nog even te kijken. Even te voelen. Even te checken. Dan kunt u zelf zien dat u het kunt. Maar schaamt u zich er wel een beetje bij, als u wilt.

woensdag 15
De stem des volks
Als dat maar goed gaat, dacht de man. Maar hij had er een hard hoofd in.

dinsdag 14
Tips voor doe-het-zelvers, deel 33
Tip 63
U heeft zelf zo flink besloten dat er bij u geen vakman meer over de vloer komt omdat u alles zelf veel steviger, beter en netter kunt, dus moet u ook niet mopperen wanneer u zichzelf dan maar weer eens onder de vloer aantreft, bezig met een vervelend werkje waarvoor u net iets te lang houdingen moet aannemen die ook niet helemaal meer bij uw leeftijd passen en waaraan u dus een veelvoud van de tijd kwijt bent die een vakman eraan zou besteden. Maar gelijk heeft u daarna dan weer wel, het is inderdaad steviger, beter en netter. En die voldoening, meneer, maakt een heleboel goed.

maandag 13
Jantje
Genietend loopt papa de straat nog maar een paar keer op en neer, met zijn jongetjes op de fiets. De oudste op het zadel, zijn handjes nog maar net aan het stuur, de jongste in het stoeltje, stralende koppies bij elkaar, zelfverzonnen liedje erbij... dikke pret met zijn allen. Wat een leuke papa, denken en lachen ook de dames die toevallig langs komen fietsen. Wat een enig stel. Wat zijn het toch een schatjes. En papa denkt dat ook en daar is hij blij om want dat schoot er eerlijk gezegd wel een beetje bij in, de laatste tijd. Kon het maar altijd zo zijn, denkt papa wat voor de hand liggends. Maar dat kan natuurlijk niet. Want nog geen tien minuten later hebben zijn twee schatjes, terwijl papa in de keuken lekkere boterhammetjes voor ze staat te smeren en blokjes kaas voor ze staat te snijden, met evenveel pret op het balkon de esdoorn kaal staan plukken, papa's trots, de esdoorn, die papa tien jaar geleden nog met romantische motieven in een plastic zakje als strooiselroof achterin de snoeihete auto uit Frankrijk heeft meegesmokkeld. Die esdoorn. Wat zijn het toch een etters.

zondag 12
Van bloemen en geschenken
Wat doe je eigenlijk met moederdag, als je de rollen hebt omgedraaid in huis? Tja. Het traditionele papa doet de afwas volstaat niet echt, dat is duidelijk. Nou waren wij het er vorig jaar al over eens dat die opgelegde, door de commercie geregisseerde spontaniteit voor ons niet zo hoefde en dat we het dus eigenlijk leuker vonden elkaar op een andere dag van het jaar écht met die toch leuke waardering te verrassen, als de ander het niet verwacht. Dus had papa zo half en half verwacht dat wij in ons omgedraaide gezin op moederdag misschien wel vaderdag zouden vieren. Maar half verwacht is ook verwacht, natuurlijk. Shit.

vrijdag 10
Breedbeeld
Omdat zijn dochter zo langzamerhand genoeg geld bij elkaar had gespaard voor een nieuwe stereo was de man vandaag met haar in een electronicazaak, waar hij bij binnenkomst werd overdonderd door een meterslange, muurvullende stapel televisietoestellen die allemaal heel erg áán stonden. De ene helft van de muur liet in honderdvoud zien hoe verdrietig ons land ook vandaag wel weer niet is over het meest recente zinloos geweld. Waardigheid met vlijt en grote tranen van verdriet. De andere helft van de televisiemuur liet een film zien waar ons land dan 's avonds op de bank weer naar kan kijken, op breedbeeldkoopvideo in stereo, ter ontspanning ende vermaak en waarin in zeer korte tijd heel veel mensen aan flarden werden geschoten en met vlammenwerpers werden bewerkt. En meer dan ooit had de man het gevoel dat hij er helemaal niets meer van begreep en dat hij hier, vandaag eigenlijk helemaal niet wilde zijn. Zijn dochter had echter alleen oog voor de uitgestalde stereotorentjes en was doorgelopen. Gelukkig maar, had de man toen maar gedacht.

woensdag 8
Zo dochter
Daar liep zijn grote puberdochter, met de zenuwen in haar lijf op weg naar haar eerste echte sollicitatie, als oppas bij de overburen, nagezwaaid door papa, wiens idee dit ook een beetje was. Die ook al eens met haar was aangelopen, om papa's idee (joh, die mensen aan de overkant, die hebben twee kleine kinderen, die hebben vast wel eens een oppas nodig, zal papa een keertje meelopen anders) als het hare te opperen, waarbij zijn dochter, zoals zij kan zijn, nogal stuurs naar haar schoenen was blijven staren. Zodat papa zich nu toch een tikkeltje zorgen maakte. Of zijn dochter wel een beetje overkwam, bij het kennismakingsgesprek. Het bleef tenslotte zijn dochter. Elk kwartier stond papa even voor het raam, om te zien of zij al terugkwam. Meer dan een uur was zij weggebleven, want zonder haar vader erbij is zijn dochter héél anders. Dat wéét papa ook wel, maar toch was hij een heel klein beetje opgelucht toen ze onderdrukt stralend terugkwam. En wat ga je nou verdienen? vroeg papa na het oh leuk en het ging wel. Maar dáár had ze het niet over gehad. Ik denk dat ze haar wel aardig vinden, aan de overkant.

dinsdag 7
De boze buitenwereld
Je wilt zolang mogelijk voor ze verborgen houden in wat voor wereld je ze eigenlijk hebt neergezet dus je zorgt dat ze iets anders te doen hebben als je het nieuws toch even wilt volgen. En je vouwt de ochtendkrant maar zo'n beetje halfdicht terwijl je hem leest aan het ontbijt. Omdat je het niet kunt uitleggen als ze vragen: wat doen die mensen daar nou? Waarom huilt die mevrouw? Is die meneer boos? Maar het is een kansloos streven. Papa's oudste peuter had het vandaag al over die meneer die daar gewoon op straat lag en naar het ziekenhuis moest, met allemaal schaafwonden.

zondag 5
Tips voor doe-het-zelvers, deel 32
Tip 62
U mag best naar het eind van uw verbouwing verlangen, het is zelfs waarschijnlijk dat u dat doet. Verlangen naar de tijd dat u weer tijd heeft voor andere zaken. Zonder in uw achterhoofd dat knagende idee dat u eigenlijk.. Maakt u echter niet de vergissing al te veel te denken dat het leven pas weer wordt wat het was, wat het zou kunnen zijn, wat u zou willen dat het was wanneer uw verbouwing maar eenmaal achter de rug is. Daarmee doet u uw leven ernstig tekort. U loopt daarmee het gevaar alle goede en mooie dingen die nu natuurlijk ook uw aandacht vragen als hinderlijke ballast van u af te willen werpen omdat het u maar van uw werk afhoudt. Een dag niet geklust is zeker niet een dag niet geleefd, zult u dat in uw oren knopen?

zaterdag 4
Tips voor doe-het-zelvers, deel 31
Tip 61
Bij de aanblik van de wankele bouwseltjes van vooroorlogse baksteenscherven en houtspaanders onder de vloer, die in plaats van een fatsoenlijke beugel hier en daar uw nieuw aangelegde afvoer de komende tien jaar blijkbaar op zijn plek en in evenwicht moeten zien te houden, of bij het tevoorschijn komen van het slagveld van piepkleine, halfvergane, deels versplinterde stukjes afvalhout die met kromme schroeven en roestige spijkers in grote haast tot iets van een wc-vloer bij elkaar zijn geknutseld, en bij de gedachte aan al het dure geld dat u heeft uitgegeven om dat allemaal door een vakman te laten doen, kunt u natuurlijk best ferm besluiten dat er vanaf vandaag geen vakman meer bij u over en onder de vloer komt. Prutsers, oplichters, kwakzalvers! Gooi het er maar uit. Heel goed. En een dappere beslissing. Realiseer u echter wel dat u zich daarmee weer heel wat werkjes waar u vreselijk tegenopziet op de hals haalt.

vrijdag 3
Tips voor doe-het-zelvers, deel 30
Tip 59
Er zijn werkjes waar u vreselijk tegenopziet, om de één of andere reden. Omdat u ze niet eerder gedaan heeft misschien, u niet precies weet hoe het uit zal pakken, hoe u het aan zult pakken. Omdat u kortom weer eens niet zeker weet of u dat nou wel kunt. Onzekerheid. Stel die werkjes niet langer uit. Pak ze vandaag nog aan. Geen flauwekul, gewoon beginnen, wat kan u gebeuren? Hoe moeilijk kan het zijn als een loodgieter het kan? U zult zien dat het allemaal reuze meevalt, u kunt meer dan u denkt. Veel meer. En wanneer het eenmaal achter de rug is, kunt u met een tevreden gevoel terugkijken op de dag en dan naar bed met het voornemen deze werkwijze ook eens in het meer dagelijkse leven toe te passen. Ach ja, het valt te proberen.
Tip 60
Begin de werkdag nooit met een al te duidelijk idee van wat u aan het eind van de dag af wilt hebben gemaakt. Dat leidt in de meeste gevallen alleen maar tot frustratie omdat u nooit rekening houdt met de karweitjes die zich schuil houden onder de vloer en achter het behang. De karweitjes die pas tevoorschijn komen als u al begonnen bent. De werkjes waar u dus ook helemaal geen rekening mee kúnt houden omdat u ze niet ziet, niet weet van hun bestaan. Pas als u begonnen bent dienen ze zich aan en verstoren meteen uw planning. Want ze moeten altijd éérst gedaan, voordat u verder kunt. En u moet er meestal ook eerst nog even een boodschapje voor doen.

woensdag 1
Tips voor doe-het-zelvers, deel 29
Tip 57
Nu uw jongens een paar daagjes bij hun opa en oma logeren en uw vrouw zich voor de gelegenheid weer bij u en uw verbouwing voegt om zo ook haar bijdrage aan een zo snel mogelijke afronding ervan te leveren, wordt de verleiding om 's ochtends, ongehinderd door slinks doch omslachtig bij u in bed klauterende peuters de wekker maar de wekker te laten en nog maar eens lekker tegen elkaar aan te kruipen wel erg groot. Net zo aanlokkelijk wordt de zich dus plotseling voordoende mogelijkheid om rustig en in de al bijna vergeten stilte van heel vroeger te ontbijten en de ochtendkrant te lezen, zonder drink je melk en eet je korsten, in duizendvoud herhaald. Waarna koffie. Weersta deze verleiding. Geef er niet aan toe. Nu u met zijn tweeën bent gaan er met iedere minuut getreuzel dus twéé kostbare minuten verloren. Dóódzonde. Maar u moet het helemaal zelf weten natuurlijk.
Tip 58
Gaat u alstublieft niet zitten kniezen dat een paar dagen met zijn tweeën aan het werk nog altijd geen zoden aan de dijk zou zetten. Iedere zood is er één. Bedenk eens hoe frustrerend het geweest zou zijn te merken dat zelfs wanneer u wél om acht uur 's ochtends was begonnen en zonder pauze had doorgebuffeld tot u er 's avonds laat bij neerviel, zoals uw sluimerend calvinisme u ingeeft, en niet met vrouw en dochter naar de film was geweest, er nog maar heel weing zoden aan de dijk zouden zijn gezet. Dan bent u nu toch beter af. En uw vrouw en dochter misschien ook wel.