het bewijs
weblog van een huisvader
......................

uit het dagelijks archief:
juni 2004

dinsdag 29
Alles gaat voorbij
De man kwam nog eens ergens, de laatste tijd. Hij sprak nog eens iemand. Hij maakte nog eens wat mee. Het was wel even wennen geweest, zo plotseling aan het werk, de stress van deadlines, afspraken en presteren onder druk, en dat was het eigenlijk nog steeds wel, eerlijk gezegd, maar de man genoot er toch ook wel van. En zijn humeur knapte er over het algemeen ook zienderogen van op. Dus al zat hij dan wat vaker achter de computer, met de schuifdeuren dicht, al was hij af en toe van huis, of ongedurig van de zenuwen, per saldo had zijn gezin er niet echt van te lijden. Van al dat gewerk. Vond de man. Maar het huishouden, ja, dat ging er toch wel echt op achteruit. Als de man eens een beetje om zich heen keek, naar de ongevouwen was, de opgestapelde afwas en het onopgemaakte bed, de niet gestofzuigde vloer, de kwijnende kamerplanten en de stoffige schoorsteenmantel, weer iets makkelijks op tafel, door zijn vrouw gekookt, dan vroeg hij zich af of hij zich nog wel met recht een huisman mocht noemen. Hij dacht misschien wel van niet. Maar het kon hem niet echt schelen.

woensdag 2
Netwerk
De huisman had werk, tegenwoordig. Vandaar. Freelance werk. Steeds meer, opeens, de laatste tijd. Precies wat hij het afgelopen jaar altijd maar had gewild, eigenlijk. Maar toch moest hij eraan wennen. En het huishouden had er ook nogal onder te lijden. En huismans liefhebberijen. Alle losse en vaste uurtjes had hij opeens nodig voor zijn werk. Om iets af te ronden of voor te bereiden. Of nog eens na te kijken. En nog kwam hij tijd tekort. Dus was de huisman vanmiddag behoorlijk druk in de weer geweest om zijn kinderen een zaterdagje onderdak te krijgen. Voor wat extra armslag. Want zijn vrouw was het weekend van huis. Maar na een rondje telefoneren langs vrienden en bekenden, inleidend praatje, omslachtig verhaal en dan de grote vraag, had hij nog steeds alleen maar zijn oudste gestald. Zodat de huisman uiteindelijk met gemengde schuldgevoelens aan de deur van betrekkelijk onbekende buren stond, of die dan misschien zijn jongste zoon, een paar uurtjes, op zaterdag..? En de huisman vond dat het vinden van de tijd om te werken, eigenlijk nog wel het meeste werk was.

©2004JosvanVenrooij