vandagtotdag
februari 2002

donderdag 28
Frisse neus
Daar staat hij
aan de branding
alleen met de wind
en de zee
en de golven
in zijn kop
komen de bekende gedachten
en verlangens in hem op
want zo gaat dat
met de zee
het maakt van alles in je los
maar tis allemaal nogal cliché

woensdag 27
De ziekte in
Daar lag hij, de man, in zijn bed. Wat hem pijn kon doen deed hem pijn. Zijn neus, zijn keel, zijn ogen. Maar het meeste pijn deed het hem nog wel van al zijn mooie plannen.  Van wat hij deze week had willen doen. Had kunnen doen ook, nu zijn vrouw vakantie had en thuis was voor de kinderen. Niets minder dan de Grande Finale van zijn verbouwing zou deze week worden ingeluid, opgestart, in gang gezet. Het begin van het einde, het laatste grote offensief, waarbij een hele kamer zou worden leeggeruimd om als werkplaats en opslag te dienen, om van daaruit alles wat nog moest gebeuren kordaat en efficiënt aan te pakken. In één groot gebaar. Uit met het getrut op de halve vierkante meter. Afgelopen met het gepriek in gestolen en afgewaaide uurtjes. De schouders eronder, de beuk erin. Op naar de eindstreep verdomme. Eén geweldig, allesomvattend plan, waarin alles op elkaar aansloot, alles klopte, alles lukte en overal altijd tijd voor was. Maar deze week niet dus. Want daar lag hij, de man. Te slap om hardop te vloeken. Van machteloze opstandigheid. Dat zijn koortsig plan al was mislukt vóór hij eraan was begonnen.

maandag 25
Snif
Vandaag is dit lijf
zo goed als buiten bedrijf.

zondag 24
Tips voor doe-het-zelvers, deel 17
Tip 41
Blíjft u zich realiseren dat huisman en klusjesman in één en hetzelfde gezin geen ideale combinatie is. Al eerder zagen wij dat uw werk als klusjesman een enorme stempel drukt op het huishouden, in de vorm van noodoplossingen en tijdelijkheden die de sfeer van hopeloze rommeligheid nogal kunnen versterken, wat uw werk als huisman niet erg veraangenaamt omdat u dan helemaal het idee krijgt dat er veel meer werk blijft liggen dan dat u ooit doet, dat u dus eigenlijk minder doet dan niets. Dat er bovendien niet op te poetsen en te soppen valt tegen de hoeveelheden stof en witte voetstappen, vlekken, vuil en gorigheid die u als klusjesman in één weekend weet te produceren. Vandaag maken wij u attent op een ander nadeel. Als huisman zult u dagen hebben dat u tegen de muren opvliegt, zoals het cliché luidt. Dat u in de gordijnen klimt van benauwdigheid. Dat u het liefst de deur achter u dicht zou willen smijten, dat het plafond bereikt is. Als klusjesman zal het u onmiddellijk opvallen dat die muren nog moeten worden afgestuct. Geschilderd, van structuurverf en vinylbehang ontdaan. Dat voor de gordijnen nog een gordijnrails moet worden opgehangen. Dat de deur nog moet worden geschilderd, geschuurd en geplamuurd. En netjes afgehangen. Dat het plafond nog heel wat scheuren en gaten vertoont. Dat er kortom veel meer werk blijft liggen dan dat u ooit doet. Wanneer u zichzelf op deze manier in de tang neemt, kan dat leiden tot ernstige humeurigheid, conflicten in de huiselijke sfeer en zelfs neerslachtigheid. Wat zegt u? Oh. Dan is deze tip te laat.

zaterdag 23
De boog
Vandaag had de man zichzelf dan maar een dagje rust gegund en werd er niet geklust. De hele dag had hij met een rusteloos gevoel rondgelopen.

vrijdag 22
Lief dagboek
Mopperend in het regenpak vertrekt mijn vrouw naar haar werk, scheldend op de fiets. Ontbijten met de kinderen, brood gehaald door storm en regen, zingend tegen de wind, de puber let op de jongens op het potje, plasje, poep. Derde kind erbij vandaag, de puber naar haar moeder, de jongens gewassen aangekleed, sprayen, tandjes poetsen. Koffie. De kamer een puinbak want tafel een hut. Of een tent. Of beiden misschien wel wie weet. Lego, auto's, kussens, poppen, oud karton en proppen, bal. Liedje zingen, spelletje doen, lachen, kusjes geven. Neuzen snuiten billen vegen limonade over de vloer. Voorlezen op de bank met zijn vieren, over geiten, nijlpaarden, Kareltje Jonas en spreeën met foeten, de afwas maar doen. Kleine ruzietjes groot geschreeuw, bemiddelen, sussen en boos. Krijsend weer op het potje, trots met een plas er weer af. Troep opruimen, allemaal helpen, jij ook en jij ook en jij ook. Boterham eten, krentenbol, kaasworstjam, beker melk, muziekje erbij en naar bed, tijd voor een middagdutje. Kamer vegen, accordeon, mijn vrouw vroeg terug van haar werk. Kopje thee koekje, de jongens een appel of liever banaan? Huilend op het potje. Boodschapjes doen. Tekening maken voor het feestje van morgen, cadeautje kopen ook. De was nog vouwen, een restje nog, de vuile vast scheiden voor morgen. Uit eten bij een vriendin, vrije avond laat naar bed. Het leven van een huisman. Niks bijzonders, maar zeker niet slecht. U zou het eens moeten proberen.

donderdag 21
Tips voor doe-het-zelvers, deel 16
Tip 40
Het is weer donderdagochtend. Het donderdagochtendje zonder de jongens. U werkt wat aan een opdracht, u prutst wat aan een verhaal, u speelt met wat vage ideeën. U zou nog wel dit en u wilt nog wel dat. U praat met uw vriend, bij de koffie, over ambities en mogelijkheden. U oefent op uw accordeon, in de zon, in opperste concentratie. U wordt viavia benaderd, of u niet zou willen, of u niet zou kunnen, of u daar geen zin in zou hebben. En aldus aan het denken gezet. En vóórdat u alles in uw donderdagochtendje zonder de jongens heeft weten te proppen, is het alweer om. U bruist van de drang, u puilt uit van de plannen, ze stuiteren achter uw ogen. Het borrelt, het zuigt en het gist. Uw handen jeuken van de scheppingsdrift. Houdt u dat gevoel vast, wees er zuinig op en laat het niet ontsnappen want volgende week heeft uw vrouw vakantie. Dan kunt u die extra energie bijzonder goed gebruiken. Om uw badkamer af te maken, uw wc, en uw puinzakken af te voeren. Dat wordt een makkie, met al die drift.

woensdag 20
Geven en nemen
Gisteren nog waren de man en zijn vrouw het zeer oneens over waar de nieuwe wastafel moest worden aangeschaft. Moest het er één van de bouwmarkt worden, waar ze misschien niet te duur zijn, zoals zijn vrouw verstandiger vond. Of liever één met een verleden, persoonlijkheid en karakter, van de antieke bouwmaterialen, waar ze wel wat meer kosten ongetwijfeld maar wat de man dan weer geen bezwaar vond. Dat was nog bijna uit de hand gelopen. Harde woorden, waren er gesproken. Ongenoegens geuit. Verwijten over en weer. Maar hoe gaat dat in een huwelijk? Vandaag stonden de man en zijn vrouw elkaar temidden van de antieke wastafels in voorkomendheid af te troeven. Dat ze natuurlijk wel veel mooier waren en dus het geld wel waard, vond de vrouw. Terwijl de man bezwoer dat hij toch ook nog wel bij de bouwmarkt wilde kijken. Wat is de liefde toch mooi. Maar de badkamer schiet niet erg op zo.

dinsdag 19
De toekomst komt eraan
In zijn schuldgevoelige achterhoofd heeft papa het nog gloeiendvers nasmeulen, het beeld van zijn oudste jongen, die maar niet kon wennen op de peuterschool en die zijn tijd in de klas dus doorbracht met zijn koffertje klemvast op schoot, meer dan beteuterd wachtend tot papa hem weer kwam halen. Nog voelt hij zijn armpjes om zijn nek en zijn benen, de tranen. Het losrukken. De tranen. Het vertrokken gezichtje, eerst altijd zo vrolijk, zo vol vertrouwen zorgeloos, nu voor het eerst verraden. Nog echoot het: ik wil niet, je moet niet weggaan papa. Sterker nog, als papa een beetje goed luistert, kan hij zijn nu-puber-dochter van veertien jaar geleden ook nog vrij duidelijk horen. Dus toen papa zijn jongen op een blijde ochtend niet weer achterliet maar bevrijd mee terug naar huis nam, had hij nou niet zo heel erg veel haast, met iets nieuws voor hem te zoeken. Waar het vandaan kwam dat weet hij dan ook niet, plichtsbesef waarschijnlijk, met de kleuterschool in beeld, een klein idee van een nieuwe vrijheid die zich heel bescheiden aandient voor papa, wie weet, maar vandaag had hij de geest en ging met zijn jongens een bezoekje brengen aan een nieuwe peuterschool, om eens te kijken of dat dan wat was, voor papa's lieve schatjes. Na een uurtje steeds meer durven en steeds verder weg van papa wilden ze niet meer mee naar huis. En het liefst gaan ze morgen weer. Allebei, de formulieren zijn ingevuld. En papa is blij en opgelucht, natuurlijk, en ook trots, op zichzelf, en zijn jongens. Zijn oudste vooral, die zichzelf overwint, en breed lachend van trots en plezier bij papa vandaan driewielert. Maar papa voelt ook een klein prikje spijt, als hij dat zo ziet gebeuren, om wat er staat te gebeuren, het einde van het begin.

zondag 17
Tips voor doe-het-zelvers, deel 15
Tip 37
Het kan zijn dat u na een week of zes, zeven klussen aan steeds weer dezelfde badkamer wat behoefte krijgt aan resultaat. Aan een moment waarop u kunt zeggen: het is klaar. Kom maar kijken allemaal, dit heb ik gedaan, dit heb ik gemaakt, wat vinden jullie ervan? Is het niet mooi? Een afgerond projekt. Wanneer dit moment voor uw badkamer nog op enige afstand in de toekomst ligt, en dat ligt het, zijn wij bang, is het misschien goed even een kleiner karweitje met voorrang ter hand te nemen. Het kleinste wat u zo snel kunt vinden. De deurbel doet het al een tijdje niet. Aan het werk! Wanneer u dit al wekenlang voor u uitgeschoven werkje van niks inderdaad met een poep en een zucht geklaard heeft, schaamt u zich dan niet over het almaar uitstellen van dit kabouterklusje, gebruik de in geen enkele verhouding tot de inspanning staande hoeveelheid energie die dit afgeronde projekt u oplevert om u naast de badkamer ook op het toilet te storten. Hoe meer schijnbaar eindeloze projekten u op de rails houdt, hoe vaker u behoefte heeft aan resultaatmomenten en hoe meer u dus toe komt aan die vergeten en weggemoffelde klusjes. Worden die nieuwe lampen boven de tafel, die u uw vrouw vorig jaar april voor haar verjaardag gaf misschien ook nog eens opgehangen. Of de gordijnen van uw dochter. Het schilderij boven de bank. De leeslampjes. De schommel in de gang, voordat de jongens er te groot voor zijn. De hangmat op het balkon, het kralengordijn.. Waarom huilt u nou?
Tip 38
Wanneer u zich dan inderdaad op het toilet heeft gestort en zich voor de derde keer in de nek schroeit aan dat blote peertje dat u ook al zo hinderlijk in de ogen scheen toen u omgedraaid stond, bedenk dan als eerste dat het wat werkruimte en armslag betreft allemaal nog reuze meeviel in uw badzaal en wees blij dat u daar gelukkig ook nog niet helemaal klaar bent.
Tip 39
Een nieuw projekt, daar staat u weer, de kalk springt u om de oren, de stofzooi waait in uw haren, kruipt in uw neus en tocht het hele huis door. Uw armen beginnen weer aardig zeer te doen van al dat steken en krabben en pulken. Geeft niks. Maar maakt u nu niet de fout zich al te levendige voorstellingen te maken van wat u, uw huisgenoten en uw eventuele visite nou eigenlijk komen doen in dit kleinste kamertje van uw huis en of dát nou wel de moeite van al dat gesteek en gekrab en gepulk waard is. Bedenk dat u dit kamertje meerdere malen per dag bezoekt en dan verder niks om handen heeft dan maar wat om u heen te kijken. Dit kamertje verdient alle aandacht die u op zult moeten kunnen brengen en weest u dus maar blij dat het kleinste kamertje inderdaad het kleinste kamertje is. Al kunt u uw kont nu niet keren, straks des te beter.

zaterdag 16
Boeoe!
Met kop en schouders stak ze boven de rest van het meegetroonde, hier en daar zelfs verkleedde en geschminkte kinderpubliek uit, onze puberdochter van vijftien, bij de griezelmusical. Maar ik heb haar zien genieten. En daar ben ik dan zo blij om. Vooral als ik in de metro terug naar huis andermans puberdochters zie staan, niet eens zoveel ouder dan die van ons, in uitgaanstenue, strak in het leer, strak in de gel, strak van de zenuwen. Over griezelen gesproken. Het komt eraan, ik weet het wel, maar nu nog even niet.

vrijdag 15
Tips voor doe-het-zelvers, deel 14
Tip 35
Wat u ook doet, gaat u zich alstublieft níet lopen ergeren aan alles wat nog moet gebeuren in en aan uw huis. Aan opengeschroefde electradozen, half-af-en-aangebrande deurposten, brokkelige gaten met pluggen in de muur, bladderende kalk en afgebroken schrootjes aan het plafond, tijdelijk even opgehangen gordijnen tegen het stof, krakerige losliggende vloeren met een kapotgelopen zeiltje voor voorlopig voor zolang. Enzovoorts. Noodoplossingen, lopende projekten, gistende plannen, smeulende voornemens, ze staren u aan vanuit iedere kamer, ze loeren op u in iedere hoek van uw huis, vanaf iedere richel en iedere plint. Hun hijgende adem vol ongeduld in uw nek tot op de wc. Negeer dit. Probeer het niet te zien, probeer het niet te horen. Vooral niet op de dagen dat u toch niet klussen kunt. Wanneer u die enorme waslijst van nog af te maken, nog aan te beginnen, nog af te werken, nog van alles te doen als benauwend gaat ervaren wordt u onuitstaanbaar. Niet te genieten. En dat vindt niet alleen uw vrouw.
Tip 36
Probeert u zichzelf niet door de ogen van anderen aan te gapen en na te kijken, wanneer u langsfietst op weg naar huis, met tweeëneenhalve meter zelfverzonnen profielhout onder uw arm, op het rek aan uw stuur een voor de fiets net iets te breed raamkozijntje en een metalen verstekzaag die rammelt en rinkelt en klinkt. Wat kan u het schelen wat ze denken, al hebben ze gelijk.

donderdag 14
:)
Ze houdt nog steeds van me.

woensdag 13
Het gaat alweer
De man nam het zichzelf nogal kwalijk, wanneer hij er eens geen zin in had, een paar dagen, een wat mindere week. Ze waren per slot maar zo kort zo klein, genieten moest je ervan. Dat vond iedereen. De man ook. Maar soms deed hij dat gewoon niet, genieten, niet echt, met volle teugen, zoals hij vond dat het moest. En dat hij zichzelf dat kwalijk nam, maakte het er niet beter op. Zijn jongens zaten er niet zo mee, nu ze eenmaal in het bos waren. Die sjouwden toch wel af en aan, met stokken en takken en palen, of de man nou meedeed of niet. Volop lol met zijn tweeën. En zo kwam het dat de man heel voorzichtig de gedachte toeliet dat hij het er misschien toch niet zó beroerd vanaf bracht, voor een somber dagje geen zin. En hij klaarde weer een beetje op.

dinsdag 12
Wat voor crisis?
Soms werd de man overvallen door een enorm gevoel van nutteloosheid. Had hij plotseling een geweldige behoefte aan een loopbaan, een lease-auto, een attachékoffertje. Een functie-omschrijving, vaste werktijden, een pensioenregeling en een salaris. En een duidelijk idee van wat hij deed en moest met zijn leven. Maar toegeven zou hij dat nooit. En het ging ook altijd wel weer over.

maandag 11
Vanmiddag opnieuw?
Wat is dat toch met sommige dagen? Die willen niet. Vol goede moed, goede zin zelfs, begin je eraan, maar het wordt gewoon niks. De dag zelf heeft er blijkbaar geen zin in vandaag. De kat van de buren zeikt tegen de deur, op de mat, dat het hele huis ernaar stinkt. Het waait en het stormt en het regent. De peuters hangen verveeld in het rond, over en op en tegen elkaar, zeuren, jengelen, dreinen, zijn niet aan het spelen te krijgen. Pas als ze in bed liggen tussen de middag, dan lukt het ze plotseling wel. Het brood is op, je koffie wordt koud. En je humeur delft het onderspit.

zondag 10
Tips voor doe-het-zelvers, deel 13
Tip 32
Zit u zichzelf niet op de nek met de vraag of u het niet allemaal een beetje te mooi maakt, te mooi en te ingewikkeld, terwijl u richeltjes en randjes staat te zagen en te schuren, te passen en te meten, te pielen, te securen. Of het zonder al die richeltjes en randjes, al die sier en zwier en franjes niet al genoeg tijd en energie kost en dat, als u uw huis inderdaad volgens voornemen dit jaar af wilt hebben, u zich misschien niet teveel in zo'n gedetailleerde afwerking moet storten. Met die vraag vergalt u het plezier dat u in uw werk heeft, werk waarvan u wel weet dat u het tóch gaat doen, tijd of geen tijd, overdreven of niet overdreven, te ingewikkeld of niet. Bekijkt u het zo: U bent een kunstenaar. Uw huis is uw kunstwerk. En een kunstwerk stelt zijn eigen eisen, bepaalt zelf wanneer het af is. U kunt alleen maar gehoorzamen, een instrument in de handen der muze. Blijkt u toch nog over een heilig vuur te beschikken. En het voordeel van uw huis als kunstwerk: wanneer het af is, hoeft u er niet mee te leuren.
Tip 33
Kijkt u na twee dagen zagen, meten, frezen, rekenen en schuren niet al te beteuterd naar het bosje hout onder uw arm dat strikt als bosje hout bezien inderdaad wat armetierig overkomt als resultaat van een heel weekend werk. Bezie het bosje hout dan ook niet als bosje hout, maar als wat het in werkelijkheid is: een set zeer persoonlijk vormgegeven afwerkingselementen, met aandacht en liefde vervaardigd, en bovenal met de hand. Uw hand. Weest u, in plaats van altijd maar dat beteuterde, blij dat u weer eens een weekend in uw atelier heeft kunnen werken, niet afgeleid door vrouw en zonen, wasmachine en droger en zorgen om stof, en vuile voeten. Gaat het bovendien niet vooral om het proces, in plaats van de resultaten? Het scheppen, meneer de kunstenaar?
Tip 34
Onderdrukt u het gevoel dat uw vrouw en zonen u voortijdig uit uw atelier komen ophalen terwijl u net lekker bezig was en nog niet van plan te stoppen, ook al is dat wel wat ze komen doen. Behalve kunstenaar bent u ook onderdeel van een gezin, nietwaar, in dienst waarvan u nu in uw atelier aan het werk bent. Beschouwt u het onverwacht bezoek daarom als blijk van belangstelling en liefde, voor u en uw werk, wat het natuurlijk óók is, dat weet u best. U geeft uw zoons een hamer, een blok hout met een spijker erin, u laat uw vrouw vol trots uw werkstukken zien en werkt daarna onverstoorbaar verder. In dienst van het gezin tenslotte, het gemeenschappelijk ideaal. Uw vrouw zal u des te meer bewonderen om uw werklust en doorzettingsvermogen, uw zoons zullen binnen een kwartier genoeg krijgen van hun hamer en hun blok hout en op onheil uitgaan, waar uw vrouw dan weer snel genoeg van krijgt en u maar weer rustig laat werken. 's Avonds bent u het zonnetje in huis, u doet de afwas, leest de kinderen voor, neemt er één mee onder de douche, om een licht schuldgevoelentje weg te werken. Heel licht. Het was ook een afwasje van niks.

vrijdag 8
Tranen van verdriet
Al heeft hij een prima humeur, op een doodgewone dag als vandaag is papa de hele dag welwillend aan het waarschuwen, geduldig aan het afraden en zorgzaam aan het verbieden. Jongens, komen jullie weer mee? Jongens, loop eens een beetje door! Geef nou een handje, we gaan oversteken. Raap dat maar niet op, dat is vies. Niet overal opklimmen, niet overal aankomen, blijf van elkaar af. Voorzichtig, pas op, niet doen en natuurlijk het onvermijdelijke kijk uit voor de poep, bij bijna iedere stap. Eet eens door, neem nog een hap, niet zo vies doen met je brood. Enzovoorts, enzovoorts, enzovoorts. Aan het eind van de doodgewone dag is papa zat van zijn eigen gezeur. Hij wil het niet meer horen, zichzelf. Dus als zijn oudste peuter dan toch weer vreselijk vies zit te eten, met appelmoes overal, onder zijn kin en in zijn mouw, staat papa op en haalt een slab, die hij gelukkig nog kan vinden en bindt die zwijgend voor bij zijn beteuterde zoon. Zijn zeer beteuterde zoon, die in smartelijk snikken uitbarst, diep ongelukkig uitbrengt dat hij geen baby meer wil zijn, niet altijd een baby wil blijven. En dan heeft papa alweer spijt. Hij weet hoe zijn jongens huilen en dit is toch echt verdriet. Zijn boosheid smelt, zijn frons verdwijnt en zijn prima humeur is gered. Al was het net op tijd.

donderdag 7
Discriminant
Mijn dochter zit op de middelbare school. De derde klas alweer, een puber. Papa wordt oud, een beetje. Ik droom nog wel eens van de middelbare school, mijn eigen puberteit. Benauwde nachten zijn dat. Mensen die er allang vanaf waren vonden het indertijd altijd de tijd van je leven, die tijd. Dat zeiden ze dan ook vaak. Ah, de middelbare school, geniet er maar van, dat is de tijd van je leven! Ik vond dat niet. Nog steeds niet. Ik droom er ook niet graag van, maar ja, wat doe je eraan. In die droom loop ik dan altijd met een zware tas en lood in mijn schoenen door het trappenhuis te zeulen en ben ik altijd op weg naar een ondoorgrondelijk wiskundeproefwerk. Als ik er een tijdje paniekerig op heb zitten zweten word ik gelukkig wakker maar dat benauwde gevoel blijft dan meestal nog wel een tijdje hangen. Gisteravond vroeg mijn dochter of ik haar wilde helpen met haar huiswerk. Wiskunde, was het. Het proefwerk uit mijn droom. Ik heb mijn best gedaan maar het was onbegonnen werk. En ik werd niet wakker ook. Nu is papa dus zo oud dat hij niet meer begrijpt wat zijn dochter moet leren. Dat is pas een boze droom. En hij is nog maar net begonnen.

woensdag 6
De pot op
Zindelijk, moet hij nou maar eens worden, vinden zijn moeder en ik, van onze oudste peuter. Dus zijn we al weken in de weer met potje, wekkertje, snoepje en grote-jongens-onderbroek. Aanmoediging en vermaning, beloning en geduld. En ook wel ongeduld. Met wisselend succes. Van brullend op de pot tot trots gedraaide drol. Van ongelukje naar ongelukje. Uren vergeefs op de pot, in alle denkbare houdingen, met speelgoed en voor de tv, en tien minuten later een enorme plas, in zijn broek, op de grond, in zijn sloffen. Zelf opgedweild, met zijn laken. En vandaag, bij de mudvolle drogist, tot groot vermaak van alle aanwezige dames, riep hij luidkeels mij toe: Gelukkig heb ik mijn luier aan pap! En dat was inderdaad een hele geruststelling.

dinsdag 5
Voorschot op later
Dan zit je op de bank, met die twee bolletjes op schoot, die eigenwijze achterhoofdjes met die mooie kruintjes, in de leunstoel van je arm, broederlijk gefronst en ingespannen luisterend naar het verhaal dat jij voor ze leest. Af en toe een opmerking tussendoor, een vingerwijzing, een vraag, naar de bekende weg. Of een kusje, omdat papa zo lief is, nog één, pap, nóg een verhaaltje. En plotseling bedenk je dat dít nou de momenten zijn waar je naar terug verlangt als ze groot zijn, te groot voor een verhaaltje, te groot voor je schoot, te groot bijna voor je armen. En dat is fijn, dat je je dat bedenkt, dan kun je er nu vast van genieten.

maandag 4
Zonde
Harde woorden
knallende deuren
boze wandeling
kwaaie kop
de dag
met een domper begonnen
klaart pas
in het donker weer op

zondag 3
Tips voor doe-het-zelvers, deel 12
Tip 30
Onthoudt u voor eens en voor altijd dat u geen enkel karweitje ooit onderschat. Bijvoorbeeld door het voor een al weken geleden vastgesteld uitje te plannen. Dat is zonde van het uitje want dat kunt u wel op uw buik schrijven. Wat denkt u nou? Natuurlijk heeft u al die tegels niet gevoegd vóór u weg wilt. U bent uiteraard juist nét in een stadium dat het behoorlijk onverstandig zou zijn om weg te gaan. En pas op het moment dat de muzikanten, wier concert u zou bezoeken, de instrumenten waarschijnlijk alweer lang en breed hebben ingepakt, bent u zover dat u, met de blaren in uw natte handen, dan maar met een biertje van het resultaat van uw eigen werk probeert te genieten, toch een tikje in mineur.
Tip 31
Raakt u niet meteen in paniek wanneer u merkt dat het voegcement, dat u zojuist over twee plotseling enorme muren vol spiksplinternieuwe tegels heeft uitgesmeerd, wat sneller lijkt te drogen dan u zich herinnerde van de vorige keer, ook alweer zo'n twintig jaar geleden. Nee. Stop. Shit, dat spul gaat er bijna niet meer af. Raakt u gerust in paniek, laat uw emoties de vrije loop, dan werkt u een stuk sneller, schrobt u een stuk steviger, vergeet u het concert waar u vanmiddag eigenlijk naar zou gaan luisteren, vergeet u dat u eigenlijk al een tijdje behoorlijk moet plassen, dat u nog een was moet draaien ook en loopt het uiteindelijk toch allemaal weer goed af. Zeiden wij toch? Geen paniek.

zaterdag 2
Gruwelijk en afschuwelijk
Alleen dit wil ik er over gezegd hebben:
Uiteraard lekt het op een dag in de toekomst uit dat in een misschien niet eens zo heel erg onopvallend hoekje van de kerk, misschien niet eens achter een pilaar, of een bloemstuk, waarschijnlijk niet eens écht goed verkleed als vrouw, haar vader toch aanwezig geweest is. Niet dat het wat uitmaakt natuurlijk. Bij de eerstvolgende gelegenheid staat toch heel Nederland weer met oranje vlaggetjes te zwaaien. En zit de goegemeente toch weer braaf te snotteren bij de buis. Maar mij gaat het een fles whisky opleveren. Dus is het allemaal toch nog ergens goed voor geweest.

©JosvanVenrooij

» het
 dagelijks
 archief


»
het
huismannenpraatjes
archief