zaterdag 28
Luxe probleem [3]
Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat was de man vertroeteld en verzorgd, de afgelopen dagen. Met kerstbrood, kerstcake, kerstkransjes en andere lekkernijen. En nog meer kerstbrood, kerstcake en kerstkransjes. Heerlijk. Heerlijk. Heerlijk. Maar nu was hij weer thuis en had hij trek in een bruine boterham met kaas. Heel veel trek in een bruine boterham met kaas. En dat had hij niet in huis. Wel kerstbrood. En kerstcake. En kerstkransjes.

dinsdag 24
Proost
Vol goede moed en met de beste voornemens stapte de man vanavond in de huurauto om zich naar beste vermogen bijna een week lang in de prettige dagen te storten. Voor de zekerheid had hij zijn wandelschoenen ook maar ingepakt.

maandag 23
Grr
In een opperbeste stemming reed de man naar huis, zingend door de late avond, na een verjaardagsfeestje met allemaal leuke mensen. Maar hoewel hij niet meer dan vijf minuten van huis was en het ook avondlijk rustig was op straat, kwam hij toch alweer genoeg agressief toeterende en gassende automobilisten tegen om zijn humeurtje weer bijna te verpesten.

Tips voor doe-het-zelvers, deel 46
Tip 79
Zorgt u ervoor dat u op de eerste dag van uw kerstvakantie niet besmet raakt met de kippendrift van uw vrouw, die zich toevallig uitgerekend vandaag plotseling hardop maar vrouwelijk hulpeloos begint te ergeren aan allerlei klusjes en karweitjes die nog altijd onafgemaakt liggen rond te hangen in uw huis. U blijft lekker genieten van uw rust, de mogelijkheid ook eens een krant te lezen, bij de koffie, in plaats van een prentenboek, en van uw dutje op de bank. Want u weet: die karweitjes lopen heus niet weg. Jammer genoeg.
Tip 80
Geniet u ook gerust van de aanblik van uw vrouw, die,  waarschijnlijk om u op te porren, toch zelf aan een karweitje begint, in plaats van zich bij u te voegen, en hardnekkige en hoogroodaanlopende pogingen blijft doen de tang te vinden die zij nodig heeft om haar begonnen klusje af te maken, maar houdt u dat wel een beetje besmuikt, om erger te voorkomen. Wanneer zij na een vergeefse zoektocht haar karweitje luidruchtig gefrustreerd terzijde werpt en zich pruilend aan tafel zet, herinnert u haar er dan niet met een superieur wetende glimlach aan dat mannen dus al eeuwen en eeuwenlang met dat soort problemen te kampen hebben, al is de verleiding natuurlijk groot, maar zo bent u niet. Zo zijn wij niet, wij mannen.

vrijdag 20
Sorry (1000 x)
Zo, nog steeds lekker aan het huisvaderen, vroeg de kennis toen ze hem in de weer zag met wantjes en jasjes en dasjes, met de innemende glimlach die de man nog wel kende. Jaja, redderde de man zijn peuter op zijn arm, zijn kleuter aan zijn been, jaja, voor andere dingen houd ik niet zoveel tijd meer over. En omdat het een kennis was uit arbeidzame tijden, klonk het een beetje spijtig. Maar de kennis herinnerde de man er nog maar eens aan dat vrouwen dus altijd al met dat probleem te kampen hadden. Met dezelfde innemende glimlach, die opeens iets superieurs kreeg. En, ja, dat was natuurlijk ook zo, al eeuwenlang, bedacht de man, waar zeurde hij eigenlijk over. Die arme vrouwen. Die hadden het pas zwaar.

woensdag 18
Luxe probleem [2]
Het is nog maar zeer de vraag of wij wel alle chocoladeletters, chocolademunten, chocoladebeesten, marsepeinen vruchten en groenten en poppetjes opgegeten krijgen voor de kerstvakantie begint. Het is nú al een raar gezicht, met die boom in de kamer.

dinsdag 17
Gerda
Het was niet dat ik haar niet herkende want ik herkende haar meteen: hé, daar loopt Gerda. Of lopen.. Schuifelen, was het meer. Ze schuifelde voor me uit in de supermarkt, hangend aan haar karretje. En ik voelde me ook meteen maar vast schuldig, omdat ik er dus niet zo’n zin in had. Geen zin in het hé hallo, het dát is lang geleden en het hoe gáát het nou? Met u. Met jou. Geen zin om het allemaal te moeten vertellen, uit te moeten leggen en aan te moeten horen want eerlijk gezegd zag ze er nogal slecht uit ook. Oud. Vreselijk oud. En gebroken. In niets meer de altijd vrolijke, immer flitsende, met de wereld begane, toen toch ook al wat oudere maar nog over-actieve Gerda uit mijn linkse vergadertijd, die altijd wel een stapeltje zelfgemaakte foto’s voor je bij zich had, waar je dan zo’n beetje op stond. En die zo luid maar oprecht enthousiast was wanneer ze je eens zomaar tegenkwam, hier of daar op straat, zelfs jaren later nog. Je van die ontmoetingen dan via via nog wel weer wat foto’s wist toe te spelen. Ook nu zou ze stralend haar handen ineenslaan, dat wist ik wel zeker, als ik eenmaal had uitgelegd wie ik ook alweer was, want mij herkende ze niet, toen ze me twee gangpaden verder onverwacht toch nog recht in de ogen keek. Maar ik deed het niet. Ik deed het niet. Geen zin. Geen tijd. Geen reden. Laf beantwoordde ik half haar afwezig vertederde glimlach om mijn zoon, mijn zich uitslovende peuter, en rondde de volgende bocht. Bah, bah, bah! Wat ben ik toch ook een waardeloze vent, zo af en toe. Niks beter dan de rest, waar ik altijd zo op mopper.

maandag 16
Goede voornemens #2
Nu de man zich vandaag volgens voornemen maar weer eens volledig op het huiselijk leven had gestort, zonder voortdurend allerlei ingewikkelde ambities te lopen wikken en wegen, had hij eigenlijk wel een lekker rustig dagje gehad, met de stofzuiger, zijn kinderen, de afwas en de dweil.  

zondag 15
Luxe probleem
Dan sta je in de keuken met zo'n stuk blauwe schimmelkaas in je handen, voor door de groententaart, en dan weet je eigenlijk niet zeker of die schimmel op de randen, die je nooit eerder gezien hebt, waar je ook nooit eerder op gelet hebt, of die er nou ook bijhoort. En je vraagt je af of je hem dan maar weg zal gooien.

vrijdag 13
Pech
Daar staat hij dan hoor, met lampjes en al. Na een week zeuren en monkelen dat íedereen al een kerstboom had behalve hij, dat we híer toch een kerstboom konden kopen, bij ieder stalletje dat we voorbij reden, zo'n grote wil ik pap, huppelde hij vandaag zingend en juichend achter zijn moeder aan, om er éindelijk één te kopen, mijn kleuter. Oh, was ik óók nog maar vier. 

donderdag 12
Gadverdamme 
Het viel toch ook weer niet mee allemaal. Wat een gezeul. Wat een gesjouw. Wat een gemodder. De man zou wel eens willen weten waar dat nou aan lag, eigenlijk.

woensdag 11
Alledaagse ergernissen nr 4
Dat je, door schade en schande wijs geworden, eerst al telkens een klein stukje uitprobeert met zo'n winkelwagen, omdat je geen zin hebt in wéér dat eigenwijze getrek en geduw van dat klereding, en dat je dan na vier afgekeurde karretjes, muntje erin, muntje eruit, bij het vijfde karretje maar besluit om die dan in vredesnaam maar te nemen, niet omdat hij zo soepel rijdt maar meer vanwege die opdringerige dakloze in je nek, die zich er onverstaanbaar mummelend en tussendoor onvermoeibaar overbeleefd alle andere in en uitlopende klanten goedemorgen, goedemiddag, prettige dagen wensend mee staat te bemoeien, waarna je evengoed sjorrend en sjouwend door je onwillige winkelwagen alle verkeerde hoeken om op sleeptouw wordt genomen.

dinsdag 10
Van goede wil
Hoewel de man het zich zoals altijd anders had voorgenomen, wist hij natuurlijk ook zoals altijd van tevoren al hoe dat af zou lopen. Hij was zich dus weer ruim als eerste ongemakkelijk gaan voelen in de stilte die viel. En zo kwam het dat hij zich nu secretaris van de oudercommissie mocht noemen. Een penningmeester was er gelukkig al.

maandag 9
Lekker puh!
Iedereen is er klaar voor, zo te zien. Achter ieder raam staat een volgeladen en zo hoog mogelijk opgetaste kerstboom, liefst één tot het plafond. Ramen en deuren zijn van onder tot boven ondergehangen en volgeplakt met rode linten, witte linten, kransen en kaarsen, takken en stukjes met ballen en bellen en nepsneeuw. Elke tuin is tot en met het kleinste struikje, het nietigste plantje, het onbeduidendste twijgje opgesierd en afgeladen met knipperende lampjes en van iedere goot en vensterbank hangen lichtgevende slingers, op iedere straathoek kun je kerstbomen kopen. En overal grijnst die dikke, amerikaanse nepkabouter je tegemoet. Maar mijn jongens zijn vanmorgen onverstoorbaar met hun pietenpet op naar school gegaan. Wil je horen welk liedje ik kan, pap? 

zondag 8
Uitgewaaid
Na twee dagen wandelen met zijn liefste, hand in hand, het hoofd in de wind, de winterse kou in zijn borst, de kinderen bij opa en oma en dus een gat in de dag geslapen, lekker dicht tegen elkaar aan, de liefde, kon de man zich al bijna niet meer voorstellen waarom hij thuis nou maar zo voor zich uit zat te somberen en te kniezen de hele tijd. Tintelend van inspiratie en nieuwe energie kwam hij weer thuis, zich plotseling bewust van kansen en mogelijkheden die hij eerder niet had gezien. Dat wordt weer een moeilijk weekje voor de man. 

vrijdag 6
Goede voornemens #1
En die veel te vol gestouwde, aan alle kanten uitpuilende speelgoedkast van de jongens, die ik twee maanden geleden nota bene op de groei heb staan timmeren maar waar je nu al met geen mogelijkheid nog zelfs maar het kleinste autootje bij krijgt geperst, die haal ik ook nog eens een keer helemaal leeg. En dan gooi ik alles wat kapot of niet compleet is weg, hopla, de vuilniszak in, weg ermee, al die goedkope, slecht gemaakte plastic rotzooi. Dat ruimt meteen al lekker op. En alles waar ze te groot voor zijn of om een andere, mij niet duidelijke reden nooit mee spelen, breng ik naar de kringloop, naar buren, vrienden of kennissen met kleinere kinderen. Zodat we daarna een zeer overzichtelijke hoeveelheid speelgoed overhouden. En wat te denken van al die kastruimte. Wat zullen we daar eens in gaan zetten?

donderdag 5
Hulpsint
Nou is hij toch pas drie, papa's peuter, maar toch vond hij al enigszins zorgelijk dat Sinterklaas die hij vanavond in de huiskamer een handje had gegeven en dapper maar onverstaanbaar had toegezongen er zo anders uitzag dan Sinterklaas die hij vanmorgen op de peuterschool bijna een uur lang gebiologeerd had aan zitten staren.

Hohoho
Op de fiets van school naar huis, zijn jongens nog uitvoerig en zingend en wel in de ban van de Sint en zijn Pieten, die op allebei de scholen waren langsgeweest en vanavond ook nog thuis even aan zouden komen met cadeaus, zag papa tot zijn ergernis dat de Kerstman, die de afgelopen weken toch al overal steeds prominenter zijn onbeschaamde amerikaanse neus tussen en in om het hoekje kwam steken, in etalages en winkelschappen, nu écht geen geduld meer had. Op elke straathoek was die ochtend uitgebreid een kerstbomenhandel neergestreken. Nóg een dag wachten, dat kon niet meer. Het feest is, wat de middenstand betreft, op de grote dag zelf al voorbij.

woensdag 4
Knecht
Hoe krijg je die rotzooi in vredesnaam weer uit je oren?

» het
 dagelijks
 archief


» het
huismannenpraatjes
archief