het bewijs
weblog van een huisvader
......................

uit het dagelijks archief:
juli 2005
 

vrijdag 22
Mee uit
Gisteravond had de man zijn dochter mee uit genomen. Nu kon het nog, had hij gedacht. Straks woonde ze op kamers, in een verre vreemde stad, moest ze studeren, en feesten, kreeg ze misschien wel een vriendje en dan kwam het er allicht niet meer van. Zijn dochter wist nog wel een leuk restaurantje en daarna gingen ze naar de film. Drukdrukdruk, was het geweest in de stad, en het was de man opgevallen dat hij overal waar ze kwamen met voorsprong de oudste aanwezige was. Een flinke voorsprong, zelfs. Vooral in de bioscoop was de man, voor zijn gevoel, de enige boven de twintig. De zaal lag bulderend dubbel om grappen die de man maar net tot een glimlach konden brengen. Híj lachte dan weer om andere grappen, in een verder zwijgende zaal. Een hippe jongeman, naast hem in de rij, sprak hem beleefd met U aan, en met meneer, terwijl hij terloops naar zijn dochter keek. En zijn dochter naar de hippe jongeman. En opeens had de man voor het eerst het idee dat hij dus eigenlijk door zijn dochter mee uit werd genomen.

donderdag 21
In ere
Als vanouds had de man zich heel wat voorgesteld van zijn twee dagen het rijk alleen in huis, zijn gezin uit logeren, bij opa en oma, vooruitlopend op de vakantie. En om ruim baan te geven aan al zijn kunstzinnige voornemens en artistieke plannen besloot hij allereerst eens flink korte metten te maken met allerlei achterstallige rotwerkjes die hem anders maar in de weg zouden blijven zitten, bij het scheppen, en het creëren. De administratie bijvoorbeeld, moest hoognodig weer eens gebeuren, de aanmaningen en betalingsherinneringen waren weer niet van de lucht de laatste tijd en straks gingen ze op vakantie en dan was het alweer te laat. Een stofzuiger door het huis, dat kon ook geen kwaad met die kat tegenwoordig. Een berg wasgoed moest worden gevouwen, een stapel strijkgoed lag er nog en het balkon stond weer te verpieteren. Er was nog email te beantwoorden ook. En eindelijk kon hij weer eens ongestoord de krant lezen, bij een kopje koffie. En nog een kopje koffie. Eindelijk kon hij weer eens een muziekje draaien waar dan niet doorheen werd getaterd van papa kijk eens naar mij. Eindelijk kon hij de video's kijken die er al wekenlang lagen maar waar hij maar niet aan toe kwam omdat er altijd wel iemand was die de tv eerder had aangezet. Eindelijk weer eens lekker laat naar bed. En ook maar wat later er uit. En voor hij het wist was al zijn kostbare tijd alleen alweer ongemerkt en ongebruikt door zijn vingers weggesijpeld. Niet dat hij nou twee rotdagen had gehad, dat nou ook weer niet. Hij had zich er alleen wat anders van voorgesteld. Wat meer misschien. Als vanouds.

donderdag 7
Loodjes
Omdat het de laatste keer was, de laatste kuur van de vijf, de laatste eerste week, hadden de man en zijn vrouw voorzichtig gehoopt dat het misschien een beetje mee zou vallen. Maar nee. Dat deed het niet. 

©2005JosvanVenrooij